تا سال 2010 جمعیت آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین از مرز 6 میلیارد نفر خواهد گذشت. بر این اساس نیاز به وسایل ارتز پروتز 30 میلیون وسیله در سال خواهد بود. برآورد می شود که در بخش ارتز و پروتز به بیش از 180000 مرکز سرویس دهی و تقریباً 40000 نفر متخصص ارتز و پروتز نیاز خواهد بود.
بر اساس تخمین به عمل آمده از سوی انجمن بین المللی ارتز و پروتز، تقریباً 24 مرکز در سطوح مختلف در کشورهای در حال توسعه در حال تربیت و آموزش افراد متخصص می باشند که با هدف، ساخت و ارزیابی عملکرد بیومکانیکی وسایل ارتز و پروتز آموزش می بینند. هر ساله حداکثر 400 نفر از تمامی مراکز کشورهای در حال توسعه فارغ التحصیل می شوند که مشخص است که این تعداد در مقایسه با نیاز برآورد شده کافی نمی باشد. بیش از 75 درصد کشورهای در حال توسعه هیچ برنامه آموزشی معینی در ارتباط با ارتز پروتز ندارند که سبب می شود که سرویس های ارائه خدمات ارتز و پروتز خالی از نیروی متخصص باشند. برای افزایش تعداد پرسنل متخصص لازم است تا تدابیری اندیشه شود تا افراد معلول یا افرادی که به نوعی نیاز به خدمات ارتزی و پروتزی دارند بتوانند بدون در نظر گرفتن شرایط اجتماعی – اقتصادی و مکان زندگی، خدمت رسانی گردند. مراکز ارائه خدمات ارتز و پروتز همچنین باید در نقاط مختلف ایجاد شوند تا در دسترس تمامی نیازمندان قرار گیرند. باید تاکید شود که باید مسایل مربوط به فرهنگ مناطق به ویژه در بخش ارائه خدمات به بانوان نیز در نظر گرفته شوند. تربیت و آموزش متخصصان ارتز و پروتز در سایر کشورها
متخصصان ارتز پروتز بخشی از تیم توانبخشی هستند. با هدف تخمین دریافت خدمات با کیفیت در مراکز ارتز و پروتز، انجمن بین المللی ارتز پروتز برای آموزش و تربیت متخصصان با سطح مهارت های مختلف تقسیم بندی هایی را انجام داده است. در این تقسیم بندی کارشناسان ارتز/پروتز که آموزش دانشگاهی و منسجم و به مدت چهار سال دیده اند در گروه اول، تکنیکال ارتوپد در گروه دوم و تکنسین ارتوپدی فنی (صنعت کاران آموزش دیده) در گروه سوم جای می گیرند (جدول 1). در این دسته بندی، متخصصان گروه اول و دوم مسئول ارائه خدمات مستقیم به مراجعان هستند. گروه سوم نقش حمایتی از پرسنل متخصص گروه اول و دوم را بر عهده دارند و با مددجو و ارائه خدمات مستقیم ارتباطی ندارند. در کشور هایی که منابع و هزینه کافی برای آموزش پرسنل گروه اول وجود ندارد آموزش و تربیت پرسنل گروه دوم انجام و وظیفه ارائه خدمات به تکنیکال ارتوپد واگذار می شود.
جدول 1 - انواع پرسنل فعال در مراکز ارتز و پروتز
گروه اول(ارتزیست/پروتزیست): 4 سال آموزش دانشگاهی
گروه دوم(تکنیکال ارتوپد): 3 سال آموزش کمتر از حد اخذ مدارک دانشگاهی
گروه دوم (پروتزیست اندام تحتانی، تکنیکال ارتوپد متخصص پروتز اندام تحتانی):1 سال آموزش به همراه گذراندن دوره کلینیکی در حوزه پروتز اندام تحتانی
گروه دوم (ارتزیست اندام تحتانی، تکنیکال ارتوپد ارتز اندام تحتانی): 1 سال آموزش همراه گذراندن دوره کلینیکی در حوزه ارتز اندام تحتانی
گروه دوم (تکنیکال ارتوپد ارتزیست/پروتزیست اندام فوقانی و ستون فقرات):1 سال آموزش به همراه گذراندن دوره کلینیکی در حوزه پروتزهای و ارتزهای اندام فوقانی و ستون فقرات
گروه سوم(تکنسین ارتوپدی فنی): 2 سال آموزش یا 4 سال تجربه کاری در حوزه ارتز و پروتز
پرسنل گروه اول در تمامی حوزه های ارتز/پروتز و حوزه های توانبخشی مرتبط آموزش دیده و تحصیل کرده اند در حالی که پرسنل گروه دوم تنها در حوزه های اصلی ارتز/پروتز آموزش دیده اند و مباحث لازم را فرا گرفته اند.
بسیاری از کشور های در حال توسعه وضعیت خاصی دارند که لزوم تولید تعداد غیر معمول انواع ارتز و پروتز را تعیین می کنند. در این حالت پرسنل مورد نیاز بر اساس نیاز تعیین و آموزش می بینند. این افراد به عنوان گروه دوم (تکنیکال ارتوپد پروتز اندام تحتانی ، ارتز اندام تحتانی) یا گروه دوم(تکنیکال ارتز/پروتز و ستون فقرات) آموزش دیده فعالیت می کنند. ادامه مطلب... |
